فریاد کز توهم نامحرم حضوریم

خفاش بی نصیبیم ظلمت شناس نوریم

زان دم که دامن کل رفته ست از کف ما

در احتیاج هر جزو مجنونتر از ضروریم

پیوند هیچ دارد از آگهی گسستن

ناآشنای خویشیم بیگانهٔ شعوریم

ما را نمی توان یافت بیرون از این دو عبرت

یا ناقص الکمالیم یا کامل القصوریم

آشوب لن ترانی ست هنگامه ساز عبرت

زین کسوتی که داریم فانوس شمع طوریم

خواه از تلاش همت خواه از تردد حرص

در هر صفت جهانی داریم و نا صبوریم

در ساز ما نهفته ست احیای عالم وهم

عمری ست چون د م صبح توفان خروش صوریم

هر کس به سعی بینش محرم سراغ ما نیست

در عرصهٔ خیالی گرد خرام موریم

این انفعال جاوید یا رب کجا برد کس

گمگشتهٔ خفاییم آوارهٔ ظهوریم

دوزخ ز شرمساری کوثر شود جبینش

گر اینقدر بداند ما را که ، از که دوریم

رسوایی تعین نتوان به وهم پوشید

این به که چشم بندیم بند قبای عوریم

بیدل زیارت ما روزی دو مغتنم گیر

از بس که خاکساریم کیفیت قبوریم